Świadczenia alimentacyjne pełnią bardzo ważną rolę w obrocie gospodarczym. Zabezpieczają one interesy majątkowe pewnych kategorii osób, bowiem dzięki nim możliwe jest pokrycie wszelkich uzasadnionych potrzeb życiowych. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż mogą one zostać orzeczone jedynie prawomocnym wyrokiem sądowym. Oznacza to, że każda osoba uprawniona do alimentacji powinna w pierwszej kolejności wytoczyć powództwo przed właściwym miejscowo sądem rodzinnym.
Następnie niezbędne jest wykazanie, w jakiej wysokości świadczenia będą optymalne do jej uzasadnionych potrzeb. W tym celu warto wcześniej zbierać faktury, rachunki oraz inne dokumenty, na podstawie których możliwe będzie określenie sumy comiesięcznych wydatków. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sędzia wydaje rozstrzygnięcie. Jeżeli alimenty zostaną przyznane, wtedy nie zostaje nic innego jak skierowanie orzeczenia do egzekucji. Komornik lub inny właściwy organ pobierze od zobowiązanego kwoty, które zostaną wpłacone na numer rachunku bankowego uprawionego.
Istotnym zagadnieniem jest kwestia, czy alimenty wlicza się do dochodu
Jest to bardzo ważne dla pewnych kategorii osób, które nie mogą generować przychodu, aby móc korzystać ze swoich ustawowych uprawnień. Tytułem przykładu, osoby bezrobotne nie mogą otrzymywać pieniędzy z jakichkolwiek tytułów zarobkowych. Zważywszy jednak na fakt, iż renta alimentacyjna ma za zadanie dostarczyć danej osobie środków utrzymania, nie sposób jej wliczyć do dochodu. Inaczej jednak wygląda ta kwestia na gruncie podatkowym.
Otóż wysokie renty alimentacyjne, które przekraczają ustawową sumę, są opodatkowane na zasadach ogólnych. Oznacza to, iż w tym przypadku przyjmuje się fikcję, że alimenty stanowią dochód. Jednak osoby, które otrzymują renty w wysokości nie wyższej niż 800 złotych, są całkowicie zwolnione od konieczności odprowadzania podatku na rzecz Urzędu Skarbowego. Wynika to z faktu, że ich świadczenia alimentacyjne nie są wygórowane, wskutek czego służą jedynie zaspokojeniu bieżących potrzeb życiowych.
Warto mieć na uwadze, iż wysokie alimenty tworzą obowiązek składania deklaracji dla celów podatkowych. Niezbędne jest przede wszystkim zawiadomienie Urzędu Skarbowego o tym, że sąd wyrokiem zasądził obowiązek dostarczania środków utrzymania na rzecz innej osoby. Na tej podstawie niezbędne będzie wyliczenie podstawy opodatkowania. Jest ona pomniejszana o kwotę odpowiadającą maksymalnym alimentom nieopodatkowanym.
Jedynie różnica jest obciążona koniecznością zapłaty daniny na rzecz Skarbu Państwa. Jednak możliwe jest skorzystanie z wielu preferencji, dzięki którym wpłacone zaliczki będą podlegały zwrotowi. Tytułem przykładu, osoby dokonujące darowizn na rzecz organizacji pożytku publicznego, jak również oddający krew mogą odpisać wartość dokonanego przysporzenia od wpłaconych w danym roku podatkowym zaliczek. Takich możliwości jest wiele, dlatego zdecydowanie warto zapoznać się z obowiązującymi ulgami podatkowymi – być może okaże się, że możliwe będzie uzyskanie solidnego zwrotu podatkowego.
Inaczej wygląda kwestia alimentów osiąganych z Funduszu Alimentacyjnego. Jest to celowy fundusz państwowy, z którego wypłacane są środki osobom uprawnionym do alimentów, które z różnych powodów nie mogą ich otrzymać. Takie sytuacje występują na przykład wtedy, gdy ojciec dziecka uchyla się od zapłaty należności. Co ważne, zobowiązany do płacenia alimentów staje się dłużnikiem funduszu. Wskazuje się, że wszelkie świadczenia alimentacyjne uzyskiwane ze środków budżetowych są wolne od opodatkowania.
Wynika to z faktu, iż ich wysokość jest relatywnie niska i z pewnością nie przekroczy kwoty, która upoważnia do zaniechania wpłacania zaliczek na rzecz podatku dochodowego od osób fizycznych. Istotne jest, że jeżeli majątek dłużnika alimentacyjnego ulegnie zajęciu komorniczemu, pierwszeństwo zaspokojenia przysługuje Funduszowi Alimentacyjnemu. Tym samym osoba uprawniona w dalszej kolejności może dochodzić swoich praw dopiero wtedy, gdy środki uzyskane z budżetu zostaną zwrócone.
